<span style="color: #e69138;">Hanna Mobach ≈</span> Landschapstekeningen Groningen (1972-1975)

Voor Hanna's achtentachtigste verjaardag

Noorwegen, 1977 (klik om te vergroten)

Op www.hannamobach.nl – de website met een chronologisch overzicht van haar werk, die ik ooit samen met Hanna mocht bouwen – is te zien, dat zij zich al vroeg evolueerde van een ‘realistische’ naar een ‘abstracte’ benadering van haar werkelijkheid. In dat licht bezien, is haar Groningse periode te beschouwen als ‘vroeg werk’. Ik weet niet of het daardoor onderbelicht is gebleven – hoewel ik er ademloos naar kon kijken, heeft het nooit toegang tot haar etalage gekregen. Nou, dat was dan zo... Nu ik, twintig jaar later, toch de moed heb een tipje van deze sluier op te lichten, viel me op dat haar Groninger werk – hoe levensecht het ook is – toch al een zekere abstractie bezit. Maar er was één uitzondering: bovenstaand korenveld met bewoonde einder, waar zij fotografisch op inzoomt – tot ik bij uitvergroting ontdekte dat in de rechter benedenhoek ‘Noorwegen, 1977’ stond... Ik gebruik het hier desondanks als introductie, om het contrast aan te geven met het minimalistische landschap waarin wij placht(t)en te leven, dat met zijn allesoverkoepelende luchten zo open naar de hemel staat. Dankjewel Hanna, dat ik je hierbij toch nog even mocht (felici)citeren... | Hein Zeillemaker, 29 januari 2022

Tekeningen

Het gebeurt maar zelden dat ik begrijp wat ik zie, als ik iets zie wat me treft.

Want wat zie ik precies?

Als ik erg goed ga kijken verdwijnt het soms juist.

Pak ik potlood en papier, is het alweer weg. Onverschillig of het om een berg, een mens of een boom gaat. Wat zag ik dan eigenlijk?

Zet ik een lijn op papier, dan leeft daar onmiddellijk een eigen werkelijkheid, die vraagt om een tweede, een derde lijn, enzovoort, en ontstaat er op het papier en binnen zijn grenzen, een tweede werkelijkheid die ik niet helemaal kan sturen en die me verrast.

Er gebeuren zulke vreemde dingen.

Op een ochtend in de lente leek het of de bomen meters waren opgeschoven in de richting van het huis. De wind stroomde als een beek door hun bladeren. Maar toen ik het wilde tekenen was de wind verdwenen.

En de achterkant van een waterval, hoe ziet die eruit?

Hanna Mobach - zie: www.hannamobach.nl / Tekeningen